Nastolatek — potrzebuje
stabilnego oparcia

Terapia młodzieży skupia się na tym, by zrozumieć emocje, wzmocnić poczucie bezpieczeństwa i pomóc nastolatkowi funkcjonować stabilniej w codziennych sytuacjach.

Wsparcie dla młodzieży

Dla większej stabilności
emocjonalnej i poczucia bezpieczeństwa.

Pracujemy z młodzieżą, uwzględniając wyzwania okresu dorastania, presję otoczenia oraz trudności w relacjach, emocjach i budowaniu własnej tożsamości. Pomagamy porządkować doświadczenia, wzmacniać odporność psychiczną i wspierać codzienne funkcjonowanie nastolatka, również w środowisku szkolnym.

Na początku wspólnie przyglądamy się temu, co jest dziś trudne i w jakich sytuacjach napięcie pojawia się najczęściej. Uwzględniamy kontekst szkolny, relacyjny i emocjonalny nastolatka, aby dobrać odpowiednią formę wsparcia oraz ustalić cele, które będą dla niego zrozumiałe, realne i wspierające.

Ścieżka pomocy — od rozpoznania do zmiany

Na początku określamy kontekst i zakres trudności, by uchwycić obszar wymagający zmiany. Następnie porządkujemy sposób funkcjonowania — emocje, reakcje i wzorce widoczne w codziennych sytuacjach. W dalszej pracy skupiamy się na mechanizmach podtrzymujących trudność oraz na budowaniu większej świadomości i wpływu. Na końcu utrwalamy wprowadzone zmiany, korzystając z narzędzi wspierających stabilność w codziennym funkcjonowaniu.

FAQ

Pytania, które pojawiają się naturalnie
— i odpowiedzi, które porządkują proces.

Pytania pojawiające się na początku drogi terapeutycznej są naturalną częścią procesu. Odpowiedzi zebrane w tym miejscu porządkują pierwsze wątpliwości, nadają im kontekst i pomagają lepiej zrozumieć, czego można się spodziewać, zanim pojawi się własne doświadczenie pracy.

Nie zawsze. Pierwsza konsultacja zazwyczaj odbywa się z rodzicem, choć nastolatek może w niej uczestniczyć, jeśli wyraża taką chęć.

Tak — w granicach bezpieczeństwa.
Rodzic otrzymuje informacje ogólne, natomiast szczegóły spotkań pozostają poufne, chyba że istnieje zagrożenie zdrowia lub życia.

  • stres, napięcie, lęk,
  • obniżony nastrój, kryzysy emocjonalne,
  • problemy z koncentracją, snem, motywacją,
  • trudności szkolne i rówieśnicze,
  • wypalenie, presja, samokrytyka,
  • zaburzenia funkcjonowania emocjonalnego.

Na sesję — tak (za zgodą rodzica).
Odbiór po wizycie i odpowiedzialność pozostają po stronie opiekuna.

  • ustalenie celu wspólnie z rodzicem i nastolatkiem,
  • sesje indywidualne 1:1,
  • spotkania co 1–2 tygodnie,
  • okresowe omówienia postępów (z zachowaniem poufności treści).

Tak. To często kluczowa część procesu.